Moj mike, c’është kjo punë?
U plaksh’ e nukë më njeh!
Kur të bënesh ti sa unë,
Nukë do të jesh si je.

Kam pushuar, jam qetuar,
E rri më nj’an’e derth lot,
Me zemër të përvëluar,
Me hulm me hidhërim plot.

Un’ jam un’, saksi e vjetër!
Lule gjirit që stolisa shkoi stolisi një gji tjetër
Un’ e nisa e stolisa me ç’i jep e s’i jep sisa
dhe me këngë ylyveri buz’ e gushë ja qëndisa

Duaje jetën ashtu siç është
duaje plotësisht, pa pretendime;
duaje kur të duan apo kur të urrejnë,
duaje kur askush nuk të kupton,
apo kur të kuptojnë të gjithë.

Dhe vjeshta i shkoi ‘fletët e saj’
i vërtit era, i përpjek 
dimri, si perandor kinez
ngjyrën e verdhë kudo e ndjek.

Mos u dashuro pas një gruaje që lexon,
pas një gruaje fort të ndjeshme,
pas një gruaje që shkruan.

Sa fjalë të ëmbla më thoshe,
Kur përkëdheleshim të dy.
Dhe me syçkat bukuroshe,
Më bëje të mos ndahem nga ty.

– Pa Dashje

Pa dashje kam plagosur një grua!
(S’e dija që më desh aq marrëzisht!)
Ajo ishte një yll, nga qielli larguar,
E zbritur në tokë rastësisht!

Më duket se kam rënë me ty në dashuri,
M’a thonë sytë që vec ty të ndjekin!
M’a thonë fjalët që ty të pëshpërit,
M’a thonë hapat që drejt teje ecin!

Në ta bën supën shëllirë,
Me tët shoqe inat mos ki.
Qesh e thuaj:
Moj kukull e mirë,
Është e mirë ç’gatuan ti.